حكاية غرام
غرام طب يلا تعالى ساعدنى عاصم : اساعدك ازاى غرام بضحك أحضرت البيبى رونه وأعطته عاصم الصغير …اتفضل رضعه عاصم بضحك : دى اخرتها ….بس انتى تؤمرى وجلس ليطعم الصغير وجلست غرام بجانبه وهى تشاهده بحب …. غرام : اللى يشوفك يا عاصم دلوقتى ما يصدقش ابدا انك عاصم اللى قابلته اول مرة عاصم : عارف انى كنت مخيف غرام : مخيف بس قمر …اول ما شوفتك قلب دق اوووى …وعرفت الحب على ايديك تأتى إليهم رغد رغد : يا سلام على الرومانسيه تعالى شوف يا سي يوسف واتعلم يوسف : تقصدى انى مش رومانسي رغد : انا قولت كدا ..دا انت رومانسي رومانسي يوسف : ايوا كدا اتعدلى … يضحك الجميع عليهم …
يوم زفاف كل من أسد ولوجى
لوجى : مامى ..تفتكرى هعجب اسد سما : اكيد حبيبتى انتى زى القمر وأسد بيحبك اسد : ادهم الكرافت مظبوط ولا ايه رايك ادهم : يا ابنى قولت ليك انت فل الفل ..يلا بقي المعازيم كلهم وصلوا … اسد : طيب متأكد أن شكلى مش ناقصه حاجه ادهم : اه ناقصه اسد : انا كنت حاسس قولى ناقص ايه ادهم بضحك : ناقص انك تعقل وتخرج علشان المعازيم .. اسد : خلاص يلا بينا فى هوول الفيلا يقف جميع الضيوف ويستقبلهم كلا من عاصم و يوسف و غرام ورغد يقف ادهم وأسد بجانب والديهم فى انتظار نزول العروس بعد دقائق تنزل لوجى وهى فى أبهى صورها بصحبه والدها … لؤى والدموع تنزل من عينيه : مش هوصيك على بنت عمرى يا اسد اسد : دى فى عنيا يا اونكل تبدأ الزغاريد فى كل مكان … سماح بفرحه شديدة فقد شعرت بمعامله غرام لها الطيبه أنها فرد من أفراد العائلة الكريمه